De opkomst van de Flip-flop

De geschiedenis kent veel interessante feiten over hoe de mens oplossingen vindt voor ogenschijnlijk triviale zaken zoals het beschermen van de voeten bij het lopen. Tegenwoordig is de Havaianas slipper een vanzelfsprekendheid en onderdeel van de mogelijke keuzes in verschillende soorten schoeisel. Maar de Ipanema slipper heeft ook een ontstaansgeschiedenis die niet ongenoemd mag blijven. De slipper (in de Engelstalige wereld ook wel Flip-flop genoemd) is in het oude Egypte ontwikkeld door zolen te vlechten van riet op een voetafdruk in zand. Vervolgens werd de zool voorzien van een lederen band die over de wreef ging. Soms werd ook wat vlechtwerk gemaakt om de zool met de voet losjes te zekeren. In de oudheid gebruikte vele culturen verschillende materialen. Behalve riet werd ook hout, papyrus, palmbladen en verschillende soorten dierenhuiden gebruikt om slippers en de aanverwante sandalen te maken. Na de tweede wereldoorlog brachten Amerikaanse soldaten hun Japanse slippers terug uit Japan om te dragen op het strand. Hier verkregen de slippers de naam Flip-flop. Later werd de Flip-flop langzaam maar zeker verder geïntegreerd in het Amerikaanse modebeeld en werd onderdeel van casual schoeisel.

Culturele en economische impact van de slipper

De slipper is eén van de simpelere ontwerpen van schoeisel. Toch heeft dit simpele product een grote impact op de cultuur van de mens. Volgens sommige onderzoeksbureaus en bedrijven is op dit moment het marktaandeel van slippers groter dan die van sneakers. Dit is opmerkelijk gezien de simpliciteit van de slipper. Hierdoor is duidelijk te zien dat de slipper een begrip is als het gaat om schoeisel. Echter is de acceptatie van dit soort schoeisel niet geheel zonder turbulentie. Het imago van de slipper (en de drager) is niet helemaal zeker.

Generatie verschil

Vooral de oudere generaties vinden dat slippers niet tot formele kleding behoren en het is absoluut taboe om slippers te dragen bij formele gelegenheden. Slippers als onderdeel van formele dracht wordt meer geaccepteerd bij de jongere generatie (in het bijzonder, bij warm weer). Maar lang niet iedereen binnen de jongere generatie is het daarmee eens. Uitzonderingen worden wel gemaakt voor bijzondere mensen. Een voorbeeld daarvan is de Dalai Lama, die politici mag bezoeken op sandalen.